Wat een dag. Warm van de zon, maar ook van trots. Liefde. Blijdschap. Vandaag nam Corneel, onze zoon, afscheid van de tweede graad van Muzarto. Zijn klas zong uit volle borst klassiekers als The Lion Sleeps Tonight — met stralende gezichten, op een zonnig podium, voor een publiek dat zichtbaar genoot.

Dat zijn van die kleine dingen die je niet snel vergeet. Mijlpalen die het leven kleur geven. Vlaggetjesmomenten. En het welverdiende ijsje achteraf? Dat smaakte dubbel zo lekker.

Later op de dag dook ik mijn atelier in. Zaterdag leerde ik een nieuwe haaktechniek, en vandaag werkte ik aan het patroon van een zomers hoedje. Zo'n patroon ontwikkelen is een proces op zich. Het vraagt creativiteit, geduld en flink wat denkwerk. Uittrekken, opnieuw beginnen, bijschaven — een vorm van modern vakmanschap.

Vaak vergeten we hoeveel liefde, tijd en aandacht er in zoiets schuilt. Toch is het ook dat wat het zo mooi maakt: zelf iets maken, stap voor stap. Zelf doen geeft voldoening, en het resultaat voelt extra waardevol. Bovendien is het een manier van leven die duurzaam is — bewuster, trager, echter.

Zodra het patroon af is, deel ik het graag met jou. Dan kun jij ook je eigen hoedje haken, met jouw eigen handen en stijl.

Liefs, Sofie