Vandaag voelde het al een beetje als vakantie. De dag begon met zachte regen – een zegen voor de groentetuin én onze bloemenpracht. Ik kon het alleen maar toejuichen. Maar nog voor de middag brak de zon door, precies op tijd voor Corneels klaspicknick.

Zelf nestelde ik me buiten, haakwerk in de hand. Rondom mij gonste het van het leven bij de lavendel. Sluit je je ogen, dan waan je je zo in de Provence. De geur, de kleur, het zachte zomerlicht – alles klopte. Mijn bol wol? Paars, natuurlijk. Mijn lievelingskleur, én een perfecte match met de bloeiende lavendel.Ik haak momenteel aan een zomers hoedje. Voor het eerst. En dat betekent: proberen, uithalen, opnieuw beginnen. Vertraging als vanzelf. Maar net dat maakt het zo fijn. Als het straks goed zit, heb ik meteen een patroon om verder op te bouwen. Én een hoofd vol nieuwe ideeën.

Toch liep ik vandaag ook al even een schoolwinkel binnen. Schoolspullen voor volgend jaar — vroeg? Misschien. Maar het staat nu mooi afgevinkt van m’n lijst. Dan hoef ik in die laatste zomerdagen niet meer te rennen. Dan wil ik ruimte, voor samen zijn, voor genieten, voor creativiteit.Want er komt nog veel moois aan deze zomer. Op de planning: fijne workshops als Hapa Zome, natuurlijk vlechten, weven en prikvilten. Rustige momenten met mijn handen bezig, met Corneel, Mare en Dieter in de buurt, met geur van lavendel in de lucht.

Maar zover is het nog niet. Eerst... vakantie. Echte, welverdiende vakantie.

Wat zijn jouw plannen deze zomer?

Liefs, Sofie

(Op de foto zie je onze lavendelbossen – geurend, zoemend, zomer op z’n mooist.)