De magie van het kleine: van oranje stipjes tot grote mijlpalen

Heb jij ooit al eens een meeldauwlieveheersbeestje gezien? Eerlijk? Ik tot vanochtend ook niet.

Samen met onze dochter Mare ging ik – zoals bijna elke ochtend – naar de kippen. Terwijl we de hennen begroetten, viel haar oog op iets bijzonders: een feloranje lieveheersbeestje met witte stippen. Geen klassiek rood exemplaar, geen exotisch zwart met gele vlekken, maar een echt juweeltje uit de natuur dat zich zomaar liet zien.

En dat is zó typisch Mare. Ze ziet wat anderen vaak voorbijlopen. In het ritme van de dag herkent zij het wonder van het moment. En ik mag meekijken. Meegenieten. Delen in haar verwondering. Dat zijn de momenten die het leven diep en rijk maken.

Vandaag was er nog zo’n moment: een grote mijlpaal voor onze zoon Corneel. De laatste keer lagere school. De deur ging dicht – letterlijk en symbolisch. We fietsten samen naar school. Hij op zijn eigen fiets, ik op de bakfiets. Mijn hart werd warm én week tegelijk.Zoveel kilometers hebben we samen afgelegd. Eerst zat hij in de bakfiets, zijn zusje naast hem in een schelpstoeltje – ze kon nog niet goed lopen. Later samen op een bankje. En dan die overgang: hij zelfstandig op de fiets, zij nog even bij mij. En nu? Nu beginnen ze allebei hun eigen ritme te vinden.

Al die jaren hebben we letterlijk door weer en wind gefietst. Regen, hagel, sneeuw. Koude ochtenden en zwoele zomerdagen. Stormen waarbij ik nauwelijks vooruitkwam. Maar elke trap op de pedalen bracht ook verbinding, een begin van de dag samen.

Wat ben ik dankbaar voor dat alles. Voor die jaren. Voor hun groei. Voor het mogen meereizen als mama. Samen met mijn man.

Het zijn de kleine dingen die het doen. Een onverwacht mooi kevertje. Een fietstocht vol herinneringen. Die momenten zijn goud waard. Ik bewaar ze als kostbare schatten in mijn hart.

✨ Leven in het nu. Vertragen. Zien wat er écht toe doet. Dat is mijn hofgeluk. ✨

Veel liefs, Sofie