Maandag... Is het jouw favoriete dag van de week? Voor mij wel – of toch op dagen zoals vandaag. De zon scheen zacht, de lucht was helder, en ik mocht een nieuwe cursist ontvangen. Iemand die, net als ik, verlangt naar vertraging. Naar het zelf maken. Naar leven met aandacht.

Samen zaten we aan het spinnewiel, terwijl de wol langzaam transformeerde tot draad. Het is zo bijzonder om mijn passie te mogen delen. Spinnen is voor mij meer dan een ambacht – het is een ritueel van rust, een vorm van verbondenheid. Met de natuur. Met het materiaal. En met elkaar.

Terwijl onze handen werkten, voerden we gesprekken over het leven. Over de schoonheid van het eenvoudige. Over hoe vol en rijk het leven kan zijn, maar ook hoe lastig het soms is om je plek te vinden in een wereld die voortdurend haast heeft. We lachten ook veel – want ook dát hoort bij het leven.

De Wolkjeswol groeit onder mijn handen. De trui vordert stilaan. Elke draad vertelt een verhaal van tijd, zorg en vakmanschap. Ik ben dol op het patroon met de kabels – de structuur, het ritme, hoe de wol zich er perfect voor leent. Een trui als deze is geen massaproduct. Het is een uniek stuk, doordrenkt met liefde en aandacht. Duurzaam, niet alleen in materiaal, maar ook in betekenis.

’s Middags werd het warm, maar onder de bomen op ons gazon was het heerlijk toeven. Wat ben ik dankbaar voor hun schaduw, hun aanwezigheid. Ze herinneren me eraan dat de natuur ons draagt – als we durven vertragen.

En jij? Hoe heb jij vandaag voor jezelf gezorgd? Waar vond jij rust, ruimte, eenvoud?

Veel liefs, Sofie