Zomerzonnewende. 

Het keerpunt van het jaar. Vanochtend zat ik in alle vroegte buiten, met een kopje koffie in mijn handen. De zon kwam op, warm en goud. De eerste vogelgeluiden vulden de tuin. En daar waren ze ook weer: onze huishommels, die hun nest hebben onder de dorpel van het terrasraam. Ze vlogen af en aan alsof ook zij wisten dat het vandaag bijzonder was.

Ik voelde me dankbaar. Terwijl ik terugkeek op de voorbije maanden. Wat een eerste halfjaar is het geweest. Niet alles was licht of gemakkelijk—er was verdriet, ziekte, vermoeidheid, tegenslag. Maar er was ook zoveel moois. En vooral: we hadden elkaar.

Goudrandjes

Mama zijn van kindjes met een gouden randje – want zo noem ik ze liever – is soms een intens avontuur. Vol uitdagingen, maar ook vol verwondering. Ze verrassen me elke dag. Door hun kracht. Hun doorzettingsvermogen. Hun puurheid. Ze hebben me al zoveel geleerd. Over liefde. Over geduld. Over de schoonheid van wachten, van ruimte geven.

We zijn gegroeid, als gezin. Meer dan ooit voel ik de verbondenheid tussen ons. En dat is misschien wel het grootste geschenk van dit eerste halfjaar.

Natuur en nieuw begin

De zomerzonnewende voelt als een uitnodiging. Om stil te staan. Te vertragen. Te kijken naar wat was, en open te staan voor wat komt. De natuur doet het voor. Alles groeit, bloeit, leeft. Wat zal het komende halfjaar brengen? Wat mag er nog ontstaan?

Kleine vreugde

Vandaag leerde ik iets nieuws: een gehaakt hoedje. Gewoon een proefje, om de techniek onder de knie te krijgen. Het werd een mini-exemplaar, en wie past dat beter dan Georgette, onze huismuis? Ze staat er geweldig mee.Binnenkort deel ik het patroon hier op de blog, zodat jij er ook mee aan de slag kunt. Want ook in het kleine zit het grote genieten.

Liefs, Sofie