Zaterdag… normaal klinkt er ’s ochtends muziek uit de muziekschool, maar vandaag bleef het stil. Even wennen – ook voor de kinderen. In plaats daarvan vulden we de ochtend met knutselen, lezen, muziek maken op het orgel en de cello, en spelletjes spelen aan de keukentafel. Zo simpel, zo waardevol.

Vroeg in de ochtend, stapte ik op mijn fiets, terwijl de wereld nog sliep. En daar, midden op de stille weg, stond ineens een haas. Een bijzonder moment van onverwachte verbinding met de natuur. Die kleine ontmoetingen herinneren me eraan hoe mooi het is om het tempo te vertragen.

In de namiddag breide ik verder aan mijn kerstsokjes – een langzaam werkje vol aandacht en intentie. Eind november sta ik op een kerstmarkt, en ik hoop tegen die tijd een mooie voorraad klaar te hebben.

’s Avonds begon het eindelijk te regenen. Misschien niet ideaal voor festivals, maar ik was er zó blij mee. Voor mijn tuin, voor de natuur, voor alles wat snakt naar verkoeling en herstel. De droogte was voelbaar: bomen die al bladeren verliezen, planten die hun kracht verliezen, en het water in ons poeltje dat flink gezakt is. Gelukkig zijn de kikkers er nog – trouw op hun plekje. De regen brengt verlichting én een betere nachtrust.Soms zijn het juist deze rustige vakantiedagen, zonder drukte, waarin je het meeste voelt: verbondenheid, vertraging, eenvoud. Hoe was jouw dag vandaag?