Soms zijn het niet de omstandigheden, maar de mensen met wie je bent, die van een gewone dag iets magisch maken. Ondanks de grijze lucht en aanhoudende regen trokken we er met ons gezin op uit — naar het hart van verwondering: de Efteling. Met een stevige regenjas en een vrolijke paraplu trotseerden we de buien, en eerlijk? Het had z'n charme. Want door het slechte weer liepen we bijna alleen door het sprookjesbos… op de sprookjesbewoners na natuurlijk.

De stilte maakte het extra betoverend. Alsof we heel even de enige bezoekers waren in een wereld waar fantasie tot leven komt.

Onze kinderen genoten met volle teugen — en wij met hen. Het is zo’n bijzonder gevoel om te zien hoe ze opgaan in elk detail, elke attractie, elk verhaal. Achtbanen sla ik meestal over, maar het wachten deert me niet. Want in dat wachten schuilen vaak de mooiste momentjes.

Ik koester nog steeds het gevoel van Corneel, inmiddels elf, die spontaan mijn hand pakt terwijl we samen door het park wandelen. Of hoe Mare zich dicht tegen me aan nestelt in een attractie, haar ogen vol verwachting en verwondering. Die kleine gebaren zijn voor mij het echte goud van zo'n familiedag.

De Efteling is zoveel meer dan een pretpark. Het is een plek waar verbondenheid groeit, waar je als gezin samen de tijd even vergeet. Waar kinderen hun fantasie mogen volgen en ouders weer even kind mogen zijn.

Een wereld vol wonderen, op elk mogelijk vlak.