Sommige dagen beginnen met een stilte die je meteen iets doet voelen. Vanochtend werden we wakker in een huis waar iets niet klopte. In de kippenren vonden we overal pluimen. Flopsie, de kip van Mare, was verdwenen. Freya, het lieve kippetje van Corneel, lag dood in de ren. Een vos was in de nacht langs geweest.

We wonen hier al meer dan tien jaar en hebben altijd kippen gehad. Maar zoiets is ons nog nooit overkomen. Voor velen zijn het misschien “maar kippen”. Maar voor onze kinderen waren het échte vriendjes. Ze gaven ze eten, praatten tegen ze, zorgden ervoor — en bouwden zo een band op die voor hen heel bijzonder was. Het verdriet was (en is) groot.

De hele dag zijn we bezig geweest met het versterken van de kippenren. Ook hebben we een diervriendelijk apparaat geplaatst dat vossen op afstand houdt, zonder schade aan andere dieren of vogels toe te brengen.

Soms lijkt verdriet klein van buitenaf, maar is het groot in het hart van een kind. Vandaag was zo’n dag. 

Een dag met een zwarte rand.