Wat een dag! Vanochtend twijfelde ik nog: zou ik mijn spinnenwiel buiten durven zetten? De lucht dreigde met regen, en eigenlijk keek ik daar stiekem naar uit. Niet alleen voor mezelf, maar vooral voor onze tuin. Alles is gortdroog – de groentetuin snakt naar water en onze regenvoorraad slinkt met de dag. Gelukkig kunnen we nog teren op twee regentonnen die we strategisch hebben geplaatst. Elke druppel telt in tijden van droogte.
Maar goed, geen regen dus. En dat gaf me de kans om mijn spinnenwiel tóch buiten te zetten. Vandaag werkte ik aan de zwarte wol van een tweede vacht. De eerste is al gesponnen – en wat een genot was dat. Deze wol is zacht, soepel, en glijdt na het kaarden als zijde door mijn handen. Zo'n moment, alleen met je materiaal, dat is pure ambacht. Draad voor draad geef je vorm aan iets tijdloos.
En dan was er nog een cadeautje van de natuur: Dieter kwam onderweg van het werk thuis met een bos boerenwormkruid. Een plant waar ik elke keer weer blij van word. Terwijl de stelen nu in kleine bossen te drogen hangen in mijn atelier, droom ik al van de warme gele tinten die ik ermee zal verven. Tijdens de cursussen wol verven met planten laat ik het ook zien: gebruik je enkel de bloemknoppen, dan krijg je een fel citroengeel. Gebruik je de hele plant, dan krijg je een zachtere, warmgele gloed. En het mooiste? Het lukt áltijd.In mijn atelier hangt intussen een geurige verzameling van kleurpotentieel te drogen: oregano, lavendel, vrouwenmantel, tijm, rozemarijn, brandnetel en mijn favoriet: lievevrouwebedstro. Iedere plant draagt een kleur in zich – een verhaal, een verrassing. De wereld van het wol verven is magisch. Hoe meer je erin duikt, hoe meer je beseft: de natuur is een oneindig palet. Puur, duurzaam, ambachtelijk.
O ja, we sloten de dag ook nog af met een bijzonder moment: het officiële babybezoek aan mijn achternichtje. De pasgeboren dochter van de oudste zoon van mijn oudste broer. Een klein mensje, zo groots in betekenis. Onze kinderen zaten erbij, alsof ze die zachtheid moeiteloos oppikten. Het soort momenten dat je stil maakt. Dat je koestert.